Όταν υπερψηφίζεις ή καταψηφίζεις έναν προϋπολογισμό,
αντίστοιχα επιβραβεύεις ή καταγγέλλεις πολιτικά την άσκηση διοίκησης από μια
σημερινή δημοτική αρχή, όσο επηρεασμένη μπορεί να είναι από τις συνθήκες
ασφυξίας που έχουν επιβάλει οι «τροϊκανοί» μέσω του οικονομικού παρατηρητηρίου
των ΟΤΑ, όσο και αν καλείται να εκτελέσει τις εντολές που της επιβάλλουν.
Στη δική μας περίπτωση, ακόμη περισσότερο, όταν αυτή η
διοίκηση του κου Οικονομάκου με τα «καθαρά χέρα», που έχει ασκηθεί τρία χρόνια
τώρα, δεν έχει παρά να επιδείξει αμέτρητες καταγγελίες εις βάρος της, τόσο μέσα
αλλά και έξω από το δημοτικό συμβούλιο, πράξεων ικανών να ελεγχθούν τόσο για
την νομιμότητα αλλά και για την ηθικότητά τους.
Το ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, ήταν μια πολιτική
πρακτική που κρίθηκε πανελλαδικά και μας έφερε τα μνημόνια, αλλά και τοπικά, με
τις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, μας έφερε ως «σωτήρα» το «ΟΡΑΜΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ».
Ποιο όμως είναι το «ΟΡΑΜΑ» όταν ψηφίζεις και στηρίζεις όλα
αυτά που έγιναν στο λιμενικό ταμείο, τις αμέτρητες απευθείας αναθέσεις, τις
υπερκοστολογήσεις και πληρωμές έργων τα οποία έχουν καταγγελθεί στο παρελθόν,
τη γνωστή πλέον προμήθεια λαμπών, τα αλόγιστα έξοδα στα πανηγύρια, την απώλεια
των βιολογικών καθαρισμών, του σχεδίου πόλης στην Σκάλα Ωρωπού κ.ά. Αλλά το
χειρότερο είναι, να χρησιμοποιούν για να
εφαρμόσουν όλα αυτά, μια ψήφο ευθύνης που τη μετέτρεψαν σε ψήφο «κομματικής
πειθαρχίας», χωρίς να λογαριάζουν τις πιθανές συνέπειες σε ανθρώπους που έχουν
καταστήσει πιόνια πάνω στην πολιτική
τους σκακιέρα.
Ποια η «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ», όταν ακόμα βουίζουν στα αυτιά μας οι
καταγγελίες κάποιων εθελοντών εντός του δημοτικού συμβουλίου, ότι τα χρήματα
που δίνονται για κοινωνικές πολιτικές μέσω της ΚΕΔΩ, εξυπηρετούν κατά κανόνα
ψηφοθηρικούς σκοπούς.
Και μέσα σε όλα αυτά, το να καταγγέλλεις και να αποχωρείς
αρνούμενος να ακολουθήσεις γραμμές που σου επιβάλουν οι μνημονικές λογικές και
η διοικητική αλαζονεία μιας δημοτικής αρχής, είναι μια πολιτική πράξη. Δηλώνοντας
όμως απλά «παρών» και παραμένοντας διακοσμητικό στοιχείο σε μια ανούσια
διαδικασία, σημαίνει ότι ούτε θέσεις αλλά ούτε προτάσεις έχεις και απλά
προσπαθείς, με τον ποιο εύσχημο τρόπο, να γίνεις σε όλους αρεστός αποφεύγοντας
το προσωπικό πολιτικό κόστος.
Αν σήμερα ο εχθρός για την χώρα είναι το μνημόνιο, για τον
τόπο μας είναι η σημερινή δημοτική αρχή και όσοι χορεύουν στον ρυθμό της…
