Μπορείς να
είναι περιηγητής, «παρατηρητής», θεατής, αλλά σε καμία περίπτωση θεσμικός
εκφραστής της τοπικής μας κοινωνίας, που έχει ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ από τα
περιβαλλοντικά προβλήματα του αδικημένου τόπου μας.
Μπορεί να
κάνει φτηνές δημοσιοσχετίστικες εμφανίσεις, εν ήδη μαϊντανού, που και αυτός, ως
φυτό όμως, έχει κατηγορηθεί ως τοξικός αν είναι από την ντόπια παραγωγή.
Μπορεί να
επιβεβαιώνει με την βουβή παρουσία του στην γειτονική εκδήλωση για τον Ασωπό,
την πραγματικά αξιέπαινη προσπάθεια του συντοπίτη μας Δημάρχου Τανάγρας Βασίλη
Περγάλια , αλλά ούτε καν κατάφερε να παρέμβει, έστω και με μια απλή εξιστόρηση
του χρονικού της ζημίας που έχει προκαλέσει όλη αυτή η ιστορία στον τόπο μας.
Αλλά όλα
αυτά για να τα κάνει, έπρεπε πρώτα να είχε ξεκινήσει τις διαδικασίες απόδοσης
δικαιοσύνης στη δυσφήμιση που πληρώνει χρόνια τώρα ο τόπος. Και το λιγότερο που
θα έπρεπε να κάνει ήταν, να μην συνεργαστεί με τους ενόχους της δυσφήμισης
αυτής, ακόμη και αυτής της προσωπικής του, ανεξάρτητα αν τον ίδιο τον ικανοποίησαν
οι δικαστικές αποφάσεις. Η ανασφάλεια όμως και η ψηφοθηρία τον οδήγησαν σε
πολιτικές προσφορών και συμβιβασμών.
Δήμαρχε,
είναι απολύτως αναγκαίο να αποκαταστήσεις το όνομα και την φήμη του τόπου που
τόσο πολύ απαξιώνεται σε κάθε παραγωγική του δραστηριότητα και βουλιάζει
συνεχώς η πραγματική του οικονομία. Για να το καταφέρεις όμως αυτό, πρέπει
πρώτα να αποκτήσεις όραμα και ριζοσπαστικές αντιλήψεις για τα θέματα αυτά και
όχι μια παρωχημένη γραφειοκρατική θεώρηση των πραγμάτων της περασμένης
εικοσαετίας.
