Ζωντανή σήμερα όσο ποτέ, παραμένει στη μνήμη μας η γενοκτονία των Ποντίων
(1916 – 1923) με 353.000 νεκρούς και αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του αιώνα μας. Το «μη αναγνωρισμένο ελληνικό ολοκαύτωμα» που ξεκίνησε με τον ξεριζωμό του ποντιακού ελληνισμού και ολοκληρώθηκε με την μικρασιατική καταστροφή. Ο όρος γενοκτονία όπως διαμορφώθηκε μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, σημαίνει «μεθοδική εξολόθρευση».
Μια γενοκτονία που έχει τις ίδιες ηθικές αναλογίες με αυτές των Εβραίων και των Αρμενίων, αλλά δυστυχώς όμως αποτελεί τη λιγότερο γνωστή, την περισσότερο αγνοημένη.
Πολλά είναι τα κείμενα και οι ιστορικές αναφορές που αποδεικνύουν το μέγεθος της καταστροφής, αλλά και η απίστευτη αγριότητα κατά των ελλήνων χριστιανών που κατοικούσαν στις περιοχές αυτές, με τα γνωστά αποτελέσματα και μέχρι σήμερα δεν έχουν αναγνωριστεί επίσημα από κανένα διεθνή οργανισμό.
Η ελληνική πολιτεία, εβδομήντα χρόνια μετά τη τέλεση του προσχεδιασμένου και οργανωμένου εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων του Πόντου, αποκατέστησε την ιστορική αληθεία για την θυσία των προγόνων μας και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με το παρελθόν του, μέσω μιας διαδικασίας συλλογικής μνήμης.
Σήμερα σε συνθήκες ειρήνης, θα πρέπει να τηρούμε άσβεστη την μνήμη των προγόνων μας, να φανούμε αντάξιοί τους, να είμαστε περήφανοι, γιατί με τη θυσία τους παραμένουμε Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου