Το «νοιάζομαι», είναι το μόνο που έχει αξία σήμερα .

Απίστευτη ονοματολογία έχει προκύψει το τελευταίο διάστημα για το ποιος θα βάλει με ποιόν στις επόμενες δημοτικές εκλογές, για το αν θα υπάρξουν συνεργασίες ή όχι,  ενώ ταυτόχρονα, υπάρχει «σιγή ασυρμάτου» από όλες τις πλευρές,  για τα ζωτικά καθημερινά προβλήματα του τόπου και των πολιτών του, που όλα δείχνουν πως χειροτερεύουν.

Τώρα λοιπόν που τα εκτυφλωτικά φώτα των πανηγυριών της Δημοτικής Αρχής έπεσαν ή πέφτουν και μας θολώνουν την πραγματική της  εικόνα όλο και λιγότερο, ο καθένας μας καλείται να αντιμετωπίσει το δύσκολο χειμώνα που έρχεται, με ανύπαρκτες κοινωνικές δομές, ανύπαρκτο σύστημα υγείας, με γονείς, μαθητές, καθηγητές και δασκάλους στα πρόθυρα νευρικής κρίσης  και την ανεργία πάντα στο κόκκινο.

Μέσα σε αυτό το τοπίο ο δήμος μας καλείται το αμέσως επόμενο διάστημα, να ενεργοποιηθεί πραγματικά και όχι μέσω μικροπολιτικής, στην κοινωνική μέριμνα. Και το ερώτημα που ζητά απάντηση είναι: Πόσο έτοιμος θα βρεθεί, μιας και μέχρι τώρα τα δείγματα που έχει παρουσιάσει, δεν πείθουν κανένα ότι μπορεί να ανταποκριθεί σοβαρά σε τέτοιες συνθήκες κοινωνικής ανάγκης και δράσης.

Η απαραίτητη κοινωνική αποστολή ενός φορέα και πόσο μάλλον ενός Δήμου, δεν είναι ο ατέλειωτος χρόνος αναμονής ενός περισσεύματος, αυτού δηλαδή του υπολοίπου από τα μαγειρεία ενός διπλανού στρατοπέδου, ούτε προφανώς οι διθυραμβικές εξαγγελίες του Δημάρχου για μια σειρά από παροχές που δεν βλέπουμε ή για έναν γιατρό σε έναν ολόκληρο Δήμο που θα συνταγογραφεί δωρεάν, όταν για παράδειγμα το δημοτικό ασθενοφόρο τις δύσκολες χειμωνιάτικες νύχτες, θυσιάστηκε από τον ίδιο άνθρωπο, στο βωμό του κλαρίνου και του ταμπούρλου και το λιγότερο, υπέρ της ψηφοθηρίας των ανθρώπων της Δημοτικής Αρχής, για να μην αναφερθούμε στη διαφάνεια του σχεδιασμού και της εκτέλεσης των  πανηγυριών της.

Ο καθένας μας λοιπόν, καλείται να αντιμετωπίσει ουσιαστικά μόνος του, το δύσκολο χειμώνα που έρχεται και ίσως να ήταν αναγκαίο, οι υπάρχοντες δημοτικοί συνδυασμοί, αντί της ονοματολογίας και των ψιθύρων, να ξυπνούσαν επιτέλους με όποιον τρόπο μπορούσαν την κοιμώμενη Δημοτική Αρχή και να την αναγκάσουν να σκύψει έστω και τους τελευταίους μήνες της ύπαρξής της, πάνω στα πραγματικά προβλήματα του τόπου και των συνανθρώπων μας. Το «νοιάζομαι», είναι το μόνο που έχει αξία σήμερα. Και ο Ωρωπός, έχει πολλά θέματα που έχουμε να νοιαστούμε.