Να αλλάξουμε το τοπίο...

Είναι κοντά ο καιρός που θα βρεθούμε όλοι στις δημοτικές κάλπες. Αυτές οι εκλογές που οι περισσότεροι από μας θα πάρουν μέρος, είτε με ένα σταυρό είτε ζητώντας μια εντολή για συμμετοχή στην προσπάθεια αυτή, διαφέρουν από όλες τις προηγούμενες και σηματοδοτούν μια νέα εποχή στην τοπική αυτοδιοίκηση, όταν όλα γύρω μας έχουν αλλάξει και στα πάντα κυριαρχεί πλέον η αμφισβήτηση και στον πολιτικό λόγο η απαξίωση.

Μέχρι σήμερα, οι τοπικές κοινωνίες δε μπορούσαν να διαχειριστούν την τύχη τους. Κόκκινες γραμμές και η αφερεγγυότητα της κεντρικής εξουσίας, οδηγούσαν την καθημερινότητα στις γειτονιές μας και την ποιότητα στη ζωή μας, στα χαμηλότερα ανεκτά επίπεδα.  Αυτός ήταν και ο κύριος ανασταλτικός παράγοντας, που μέχρι τώρα, τα πάντα κινούνταν γύρω από προβλήματα και ανικανοποίητα αιτήματα των τοπικών κοινωνιών μας, που πολλά είναι και κοινά, όπως φυσικά και οι λύσεις που ποτέ δεν έρχονταν.

Σε πολλές περιπτώσεις η ανικανοποίητη αυτή ανάγκη για ποιότητα στη ζωή μας, σκότωσε τον ενθουσιασμό αρκετών συμπολιτών μας που ήθελαν να προσφέρουν έργο και διευκόλυνε σκοτεινά κίνητρα και ανήθικες τακτικές μερικών άλλων.

Αυτό το χρόνια άρρωστο τοπίο, καλούμαστε τώρα όλοι μας να το αντιμετωπίσουμε. Και επειδή η εικόνα αυτή δεν είχε χρώμα, αλλά σύνολο χρωμάτων που την έκαναν γκρίζα ή σκοτεινή, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα φως. Χρειάζεται να χαραχτούν πάνω της δρόμοι ελπίδας, που θα επηρεάσουν έντονα τη ζωή και το μέλλον όλων μας.

Εικόνες με άθλιες υποδομές, αρνητική οικονομική ανάπτυξη, αδιαφορία των κρατικών υπηρεσιών, οικονομικό άγχος, υποβαθμισμένο περιβάλλον, εγκαταλελειμμένη ύπαιθρος, πόλεις που ασφυκτιούν, νέοι άνθρωποι που αγωνιούν και παραγωγοί με δυνατότητες που δεν αξιοποιούνται, είναι αναγκαίο να εκλείψουν. Και για πρώτη φορά, μας δίνεται μία τέτοια και μεγάλη δυνατότητα και μάλιστα θεσμική να το πράξουμε ή τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε. Εμείς οι ίδιοι οι πολίτες γνωρίζουμε αυτό που μας πονάει και μπορούμε να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας σύμφωνα με τις δικές μας αξίες και με εφαλτήριο τη λογική της νέας δημοτικής πραγματικότητας, να σχεδιάσουμε τα δικά μας οράματα, να τα υλοποιήσουμε, μέσα από αναπτυξιακά προγράμματα που θα μας δώσουν και τις περισσότερες λύσεις.

Πόσο εύκολο όμως είναι αυτό; Αλλά και πως θα το διαπιστώσουμε αν δεν το τολμήσουμε; Και αν δεν το κάνουμε, θα έχουμε χάσει μία σημαντική ευκαιρία, υποτιμώντας τις δυνατότητές μας και το μέλλον των παιδιών μας.