Εμείς που ασχολούμαστε με τα κοινά του τόπου μας, βρισκόμαστε ποιό κοντά στον συνάνθρωπό μας που σήμερα υποφέρει.

«Εμείς που ασχολούμαστε με τα κοινά του τόπου μας, βρισκόμαστε ποιό κοντά στον συνάνθρωπό μας που σήμερα υποφέρει. Πιο εύκολα διαπιστώνουμε αυτό που συμβαίνει στις δοκιμαζόμενες οικογένειες της τοπικής μας κοινωνίας, από τον αντίκτυπο των μέτρων που παίρνει η απρόσωπη κεντρική εξουσία. 

 Η ανεργία, η απόγνωση των νέων και η ανασφάλειά τους, η φτώχια και ό,τι άλλο συμβαίνει που απειλεί την  κοινωνική μας συνοχή, παίρνουν τρομακτικές διαστάσεις. Φτάσαμε σήμερα οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι έχοντες και κατέχοντες να σφυρίζουν αδιάφορα, κλείνοντας πονηρά το μάτι στους εντολείς! Η ελπίδα σιγά-σιγά χάνει το νόημά της και οι δυσκολίες σε μια οικογένεια βρίσκονται πάνω στο καθημερινό της τραπέζι. Οι ανικανοποίητες ζωτικές ανάγκες έχουν πάρει την πρώτη και μόνη θέση στη ζωή των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας που μόχθησαν, μας μεγάλωσαν και που δεν έφταιξαν για ό,τι τους συμβαίνει. Απαξιώνεται καθημερινά ο αγώνας τους, με αποτέλεσμα να θεωρούνται πολυτέλεια γι’ αυτούς τα αυτονόητα σε βασικές παροχές που δούλεψαν και πλήρωσαν, τώρα που τις έχουν ανάγκη.

Επειδή οι ηθικές αξίες χάνουν σταδιακά την ταυτότητά τους, ξεχνιέται η συμπόνια, το φιλότιμο, η αλληλεγγύη και η αξία μιας ζωής μετριέται με αριθμούς, καλούμαστε εμείς, όσοι διεκδικούμε σήμερα μια θέση στην αυτοδιοίκηση, να σταθούμε απέναντι σε μια πραγματικότητα που έχει γονατίσει και έχει στερήσει το χαμόγελο από τους μη έχοντες συμπολίτες μας. Μια πραγματικότητα που μπορεί να αλλάξει, στο μέτρο του δυνατού, εφόσον εμείς δεν στέκουμε άπραγοι, δεχόμενοι μοιρολατρικά το πεπρωμένο μας. Αυτή τη μάχη των μαχών καλούμαστε σήμερα να δώσουμε και εμείς στη «ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» αυτό θα κάνουμε».