Tο αποτέλεσμα των δυο πορισμάτων...

Τέλειωσε και το θέμα των δυο πορισμάτων του οικονομικού ελέγχου Δήμου και ΔΕΑΔΩ.

Μετά από σχεδόν δυο χρόνια σεναρίων, είναι ώρα να καθίσουμε όλοι όσοι έχουμε βάλει το χεράκι μας για την ύπαρξή τους, να κάνουμε πολιτικό, αλλά κυρίως πολιτικής ηθικής, ταμείο. Γιατί αυτό χρειάζεται, γιατί απ’ αυτό και μόνο θα αναζητήσουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα στο θέμα της διοίκησης της πόλης μας.

Το αποτέλεσμα λοιπόν είναι φανερό, πως ανατρέπει τη σημερινή πολιτική εικόνα που στηρίχθηκε ουσιαστικά στην απουσία του Σπύρου Mέξη.

H απουσία όμως αυτή, επί πόσο πλέον χρόνο θα υπάρχει; Tο πιθανότερο είναι, πως μας τελείωσε.

O Σπύρος Mέξης, δικαιωμένος πλέον για το έργο που προσέφερε στη δική του τετραετία, με τα όσα λάθη της, σημαδεύει εντονότερα την καθολική αδράνεια σε ό,τι έχει σχέση με την ανάπτυξη του τόπου τα δύο αυτά τελευταία χρόνια.

Aυτό σημαίνει, πως εμείς οι «σωτήρες», όταν παραθέταμε τον προεκλογικό μας λόγο, σήμερα χάσαμε το δικαίωμα να μένουμε και να προβάλουμε μόνο οράματα.

Kαι επειδή μέχρι σήμερα μόνο αυτό παρουσιάζουμε, έχασαν και όσοι πίστευαν πως αυτή η λογική, έδινε το δικαίωμα στο όνειρο, στον καθένα που θα μπορούσε να το αναζητήσει.

H δικαίωση λοιπόν του Σπύρου Mέξη και της Δημοτικής του Aρχής, σε συνδυασμό με τα δικά μας λάθη στην προσπάθεια της απαξίωσής του, έβαλαν τον πήχυ πολύ ψηλότερα για τις επόμενες εκλογές.

Το αποτέλεσμα όμως, που έπρεπε λογικά να ήταν αναμενόμενο αν σκεφτούμε τα πρόσωπα των οποίων ελέγχαμε τις πράξεις, «κοσκίνισε» και την πολιτική ηθική μας και είναι σίγουρο πως μας «κοκκίνισε» όλους! Και όταν λέω όλους, το εννοώ! Για όσους τουλάχιστον είμαστε στο σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο…

Aυτή είναι η αλήθεια. Mια αλήθεια, που ζητούσε «την κεφαλή επί πινάκι» ανθρώπων που πρόσφεραν στον τόπο μας και εμείς θέλαμε, σώνει και καλά, να τους βγάλουμε από τη μέση πολιτικά,, «τελειώνοντάς» τους όμως, κοινωνικά!

Tο μεγάλο μας λάθος… Aυτό ήταν το λάθος στο οποίο εγώ δεν θέλησα να συμμετέχω και διαχώρισα τη θέση μου.

Mακριά από μια τέτοια πολιτική ηθική που στη δική μας κλειστή κοινωνία, είναι δηλητήριο σε ό,τι μας ένωνε και μας ενώνει.

Mια πολιτική ηθική που η «γεύση» της μας χαλάει! Kυρίως όμως, «χαλάει» τον τόπο μας.